.....กระผมนายธนัชชา ทองเหมาะ เป็นผู้ที่มีความสนใจในงานทอผ้ามาตั้งแต่เด็ก เริ่มจากการเห็นบุคคลในครอบครัว ญาติพี่น้องและช่างทอในชุมชน คุณยายปลูกฝ้าย ปลูกหม่อนเลี้ยงไหม นั่งทอผ้า เพื่อใช้ในชีวิตประจำวัน เป็นเครื่องนุ่งห่มของบุคคล ในครอบครัว เป็นวิถีชีวิตของชุมชนที่ได้รับการปลูกฝังมานาน จนเมื่อเติบโตมา ก็ยังคงมองเห็นวิถีชีวิตเช่นเดิม แต่มีคนทอผ้าน้อยลง เนื่องจากการทอเป็นผืนผ้ามีกรรมวิธีค่อนข้างมาก ใช้เวลานาน ทำให้ขาดผู้สนใจสืบทอด และช่างทอในชุมชนเริ่มทอผ้าน้อยลง เนื่องจากอายุมากขึ้น และไม่มีผู้สืบทอด คงเหลือให้เห็นเพียงผ้าเก่า ผ้าโบราณไว้ให้ลูกหลานได้ดู และยิ่งเมื่อฟังเรื่องเล่าของผ้าทอแต่ละผืนแล้ว ยิ่งทำให้มองเห็นคุณค่า ความงดงามในแต่ละผืนแตกต่างกันไป แต่นับวันคนที่ทอเริ่มลดน้อยลงไปเรื่อยๆ และอาจจะหมดไปจากชุมชนในวันใดวันหนึ่ง ดังนั้น กระผมซึ่งเป็นเยาวชนรุ่นใหม่เกิดและเติบโตมาพร้อมกับวิถีชีวิตการทอผ้า จึงมีความคิดในการสืบสานงานมรดกทางภูมิปัญญาของครอบครัวและของชุมชน จึงเริ่มด้วยการศึกษาวิธีการทอผ้า จากบุคคลในครอบครัวอย่างจริงจังและมีความคิดว่าจะชักชวนคนในชุมชนที่ยังพอจะทำได้ มาช่วยกันอนุรักษ์คุณค่าของผืนผ้ากลับมาทอผ้า จากนั้นได้ไปพูดคุยสอบถามข้อมูลจากคนในชุมชนและชุมชนอื่นๆที่ยังคงมีการทอผ้ากันอยู่ และเริ่มศึกษาประวัติความเป็นมาของผ้าทอโดยเฉพาะผ้าที่ทอในชุมชน เรียกกันว่า “ซิ่นหมี่น้อยหรือซิ่นหมี่คั่นน้อย” จากพระครูสุภัทรพัชรเขต เจ้าอาวาสวัดท่ากกแก ซึ่งท่านเป็นพระสงฆ์ที่มีความรู้ผ้าทอไทหล่ม เป็นบุคคลที่ชุมชนให้ความเคารพเลื่อมใสศรัทธา เป็นปราชญ์ที่มีความรู้เรื่องผ้าและวัฒนธรรมของชาวไทหล่ม เมื่อกระผมมีข้อมูลความรู้ที่เป็นภูมิปัญญาพื้นบ้านต่างๆ จึงทดลองทอผ้าตามกรรมวิธีลองผิดลองถูกหลายปี จนสามารถทอเป็นผืนผ้าได้ทำให้เกิดความภาคภูมิใจยิ่งมองเห็นคุณค่าของผ้าทอ ทำให้เกิดความมั่นใจเกิดแรงบันดาลใจที่จะรักษามรดกภูมิปัญญาของชุมชน จึงรวมตัวกับคนในชุมชน ร่วมกันจัดตั้งกลุ่มทอผ้าพื้นเมืองไทหล่ม และไปจัดตั้งขึ้นทะเบียน OTOP กับพัฒนาชุมชนอำเภอหล่มสักเมื่อปี พ.ศ.2559 โดยกระผมเป็นประธานกลุ่มมีวัตถุประสงค์ เพื่อผลิตและจำหน่ายผ้าทอให้เกิดรายได้ นอกเหนือจากการทอใช้ในครอบครัวดังเช่นที่ผ่านมา ทำให้เกิดการใช้ผ้าไทหล่มอย่างแพร่หลายมากขึ้นนอกจากสวมใส่ในชีวิตประจำวันแล้วยังสามารถสวมใส่ไปงานต่างๆ เพิ่มมากขึ้นด้วย